Darwin de eerste dagen Australie

Maandag 2 september, Darwin Australië

Na een goede vlucht met Jetstar, waar we alleen maar slechte reviews over de maatschappij lazen komen we om 05:15 uur aan in Darwin. Omdat we allebei weer niet geslapen hebben met deze nachtvlucht besluiten we een taxi te nemen, hoppa al gelijk $34 voor 15 minuten met de taxi “welcome to Australia”.

Om 05:55 uur staan we voor ons hotel midden in Darwin centrum met een gesloten deur. Maar binnen vijf minuten komt de medewerkster om ons te helpen en ze heeft gelijk een kamer voor ons op de bovenste verdieping. Wat fijn na 4 dagen reizen en iets van 4,5 uur slaap hebben we het best nodig. We slapen net zo lang tot we wakker worden en dat is 6,5 uur later, niet heel lang maar precies genoeg om de rest van de dag heel Darwin te verkennen. Het is een klein stadje of groot dorp hoe je het ook wil noemen met een hoog cowboy gehalte, binnen no time zijn we het centrum uitgelopen en gaan we ergens wat eten en hebben gelijk een mooie kangaroo cowboy hoed gescoord gemaakt door Aboriginals.

Gelijk weer wat geld armer besluiten we eind van de middag naar Mindl beach te lopen voor de zonsondergang, het strand hebben we nooit gevonden maar de Sunset wel en die was prachtig.

Dinsdag 3 september, Darwin

Ik wordt zoals gewoonlijk weer wakker om 03:45 uur Pff, last van een jetlag denk ik of ben gelijk wakker omdat we besloten hebben om met een zoetwaterkrokodil te gaan duiken. Eerst S’morgens ff een ontbijt gescoord bij de supermarkt en daarna richting de ‘Crocosauruscove’ om te kijken of er nog een plaatsje vij was om te duiken met een Salty. En ja hoor het kan, Pff mijn zenuwen beginnen wel op te spelen nu zoiets heb ik nog nooit gedaan en je gaat dan in een soort van zwembad in een stevig plastic doorzichtige kooi met een zoutwaterkrokodil. Ook de entree van het park is inbegrepen dus mogen we een slang vasthouden, baby krokodil en een baardmangaan en verschillende reptielen vnl. Slangen en krokodillen bekijken.

Na een rondje gemaakt te hebben en het een en ander gezien te hebben mogen we een baby krokodil vasthouden, het beestje al wel 1,5 jaar oud voelt koud aan en een beetje plastic weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen.

Na twee uren rondlopen en kijken hoe andere mensen in de kroko kooi gaan besluiten we naar het gele bogen restaurant te gaan voor een lunch. Hadden we beter niet moeten doen want het smaakte nergens naar maar goed, tussendoor ook nog even op de foto gegaan met twee agenten op een segway.

De aboriginals die we in Darwin zien zijn best apart en volgens mij ook allemaal zwervers, meeste lopen ook met een winkelwagen met hun huisraad erin. Ze schreeuwen naar elkaar en naar andere mensen, ze zien er vies uit en volgens mij zitten ze of aan de drugs of drank maar ze zien er in ieder geval belabberd uit.

Nu horen we van verschillende mensen dat de problemen erg groot zijn met de oorspronkelijke inwoners van Australië, dus beter uit de buurt blijven van deze aboriginals. Na al onze moed verzameld, zwemkleding aan en de grootste zoutwaterkrokodil uitgezocht hebben om mee te zwemmen lopen we bibberend naar de kooi. De salty heet Axel weegt 900 kg is 5.1 meter lang en rond de 55 jaar oud, wat een bakbeest heb nog nooit zo’n grote krokodil gezien en nu gaan we oog in oog met alleen een stuk plastic ertussen met Axel zwemmen. Pff best heftig waar zijn we aan begonnen, we stappen via een ladder de kooi in en worden met een takel het water ingelaten. Er zitten gaten en onderin een net zodat er water in loopt. Dit is bizar en eng tegelijk en wat een enorm groot beest die ons in 1 hap kan verslinden, de bek en kop van dit wezen zijn de grootste die we ooit gezien hebben op 10 cm afstand van ons. De verzorgers gaan Axel nog even lekker voeren met stukken kip om hem gek te maken en de kaken van dit monster klappen zo hard dat de hele kooi trilt. Pff te heftig gewoon na een half uur zwemmen en dit bakbeest bewonderd te hebben vanuit onze kooi mogen we eruit.

Wat een belevenis en we zullen dit niet snel meer vergeten. Hierna gaan we ons klaar stomen voor de outback ervaring van morgen en even de krokodillen uitwerpselen van ons afspoelen.

Singapore

Eindelijk is het zover na zeker 15 jaar wachten gaat het dan toch eindelijk gebeuren, we gaan naar Australië en niet zomaar we gaan 6 weken erdoorheen reizen van het noorden naar het zuiden en plakken Singapore er gelijk aan vast.

Na maanden aftellen is donderdag mijn laatste werkdag en vrijdag moeten we nog best veel regelen voordat we naar Schiphol vertrekken.

Dennis zijn vader wil ons heel lief naar Schiphol brengen maar na 10 minuten staan we al vast in de haven, en op de filemelder van de ANWB ziet het er al niet veel beter uit richting Schiphol en we besluiten toch maar de trein te nemen bij Barendrecht.

En binnen een uur staan we op Schiphol, verder gaat alles zoals altijd vanzelf sprekend en gaan we wat biertjes drinken zodat Dennis wat meer moed krijgt om te vliegen. De vlucht gaat op tijd en met een best rustige vlucht, 3 films en 13 uur later komen we aan op Changi airport in Singapore. Nu het hotel nog vinden maar eerst eventjes naar buiten waar er een soort warme föhn blaast met 98% luchtvochtigheid, lekker klef dus en we voelen ons al vliegtuigfris met onze warme donkere kleding aan?. Met onze koffers en gare hoofd nemen we in de kelder eerst de skytrain naar de andere terminal vanwaar we de metro nemen (wat op de kaart maar een kleine 3 haltes leek, maar in werkelijkheid best lang duurt) naar ons hotel op Nicoll Highway. Na wat roltrappen, liften, in en uit de metro met de bagage en een aantal haltes verder komen we aan bij Nicoll Highway nu het hotel nog vinden.

Binnen 5 minuten helemaal bezweet staan we bij de receptie van het hotel.

Eerst wilden we nog gaan slapen hadden we bedacht in het vliegtuig om onze gaarheid wat minder te maken, maar nu zijn we zo benieuwd naar Singapore dat we ons opfrissen, zomerkleding aan en gelijk naar Haji Lane lopen wat vlakbij ons hotel zit.

Haji Lane is de straat in Singapore met de meeste streetart, maar ook hele gezellige restaurants, bars en de straten van boven tot onder met grafitti beklad zijn.

Zoals ik de angst verhalen altijd las en hoorde over Singapore van: Gooi niets op straat, geen Graffiti, niet eten en drinken op straat is mij geheel onduidelijk?? Ik zie hier alleen maar vuil op straat, graffiti in overvloed (bij Haji Lane en de omliggende straten) mensen roken wel bij de geplaatste asbakken en eten en drinkende mensen.

Dit beeld wat ik van Singapore had was in een klap verdwenen, al moet ik zeggen dat de straten rondom Marina Bay aardig schoon zijn.

Na wat rondbazuinen bij Haji Lane en daarna richting Marina Bay (te voet) komen we langs het Raffles hotel. Dit hotel valt gelijk op, prachtige bouwstijl, hele mooie oase van planten eromheen, wit en met tulband portiers of hoe je ze ook noemt die de duurste auto’s die je ooit gezien hebt parkeren. We blijven er even naar staan kijken want het zou zo een filmset kunnen zijn, prachtig zeg.

Daarna slenteren we door, want de moeheid begint aardig toe te slaan na bijna 30 uur wakker, 13 uur vliegen, 4 uur extra reizen en 6 uur later met 32 graden is het toch best wel bedtijd. Maar we geven niet op, laten ons niet kennen en waggelen hardnekkig door richting Marina Bay waar we totaal de weg niet kennen, geen internet dus ook geen Google maps (wat moet je nu tegenwoordig nog zonder internet) pakken we ouderwets de landkaart en zitten op de goede richting.

Maar na nog bijna een uur lopen geven we het allebei op, eigenlijk moeten we ook nog eten maar een zak chips en een water van de seven 11 volstaat op dit moment ff prima. We besluiten richting hotel te gaan want we kunnen geen boe of bah meer zeggen Haha, we worden oud ;)

Zaterdagnacht word ik om 02:00 uur wakker en lig daarna nog 2 uur naar het plafond te staren want eigenlijk heb ik al 4,5 uur geslapen en is het begin avond in Nederland. Moet dus nog ff wennen aan het tijdsverschil gelukkig val ik weer in slaap, maar om 6 uur zitten we fris en fruitig aan het ontbijt als eerste van het hele hotel. Wel chill want het ontbijt is best goed te doen, dus besluiten we om half 7 s’ochtends maar de hort op te gaan en de stad te gaan verkennen nu het nog maar 27 graden is. Het is lekker rustig op straat en kunnen wat mooie foto’s maken zo zonder mensen, dit is het fijne van vroeg uit de veren. Nu is de missie wel gelukt binnen een uur zijn we bij Marina Bay (wel met de handige metro dit keer) waar we de vette skyline waar Singapore zo bekent om is met eigen ogen zien en besluiten rond te lopen zodat we net als alle joggers en snelwandelaars van 80+ het rondje snel hebben gelopen en alles hebben gezien. Nu gaan we het van bovenaf bekijken en gaan bovenop het Marina Bay Sands hotel (wat overigens wel $17 p.p. Kost) waar we een beetje heiig maar mooi uitzicht hebben over de stad, de haven en Gardens by the Bay en misschien ook mijn werk Wilmar aan de overkant van het water maar daar kijk ik liever niet naar op vakantie ;)

Er liggen honderden schepen wat er echt heel veel zijn, bijna nog meer als wat je in Rotterdam ziet liggen in de haven.

Na een uur zweten op het dak met mooi uitzicht besluiten we naar het hotel terug te keren en uit te checken. Na het uitchecken besluiten we nu eens richting Chinatown, Little India en Circulair Quay te gaan. Wat een leuke wijkjes met tempels, hoge Frans uitziende huizen in kleurtjes en overal liggen waterwegen doorheen en mooie parken met tropische vegetatie echt heel erg mooi. Hier is alles wel brandschoon en er staan ook al wat omheiningen voor de Formule 1 die hier over 3 weken plaatsvindt.

Na uren lopen, rondkijken en slenteren besluiten we via de merlion (de leeuw die symbool staat voor Singapore) richting hotel te gaan en wat uit te rusten in de airco.

We hebben best al veel gezien en zijn best gaar dus een mooie kans op uit te rusten in de lobby van het hotel. Om 19:30 uur laten we de receptioniste een grab bellen(Dat is een soort Singaporese Uber) om ons naar het vliegveld te brengen voor onze tweede vlucht en naar het land aan de andere kant van de wereld “Down Under”.

De laatste dag zondag Tbilisi naar Boekarest Roemenië

Dus om 02:45 uur staan we op het vliegveld van Tbilsi om naar Boekarest te vertrekken ik voel me niet al te best met maar twee uur slaap in de afgelopen twee dagen. Na een rustige vlucht komen we S’morgens vroeg rond half 7 aan in Boekarest Roemenie. We kopen een pasje om met de Express line bus naar het centrum te gaan, het pasje kost rond de €5 voor twee personen dus dat is ook niet echt schrikbarend duur. Na ongeveer 3 kwartier komen we aan in de oude stad het is hier dus orthodox Pasen dus alles waar je normaal wat te eten kan halen zo vroeg is helaas nog gesloten. Met nog wat eiwit repen sjokken we de stad door, ik begin mijn moeheid echt extreem te voelen en heel lekker voel ik mij niet meer. Ik heb wat dingen in gedachten om te zien in de hoofdstad van Roemenië en we gaan dan ook eerst de oude stad te voet bekijken. De stad lijkt wel uitgestorven er is echt bijna niemand op straat alleen een paar zwervers, dus we lopen wat rond en gaan uiteindelijk richting het grootste gebouw van de wereld het paleis of parliament wat ooit voor de dictator Ceaucescu is ontworpen in de jaren 80. Door maar liefst 700 architecten en het heeft maar liefst 1100 kamers, echt een enorm gebouw. Dus willen we naar de ingang lopen om eventueel naar binnen te kunnen, maar naar de ingang lopen is oneindig en duurt echt wel bijna een half uur. Eenmaal bij de ingang blijkt het dicht te zijn omdat het Pasen is, dus dan maar weer langs het enorme hekwerk van het gebouw terug richting centrum om eindelijk een hapje te kunnen eten. We zijn echt uitgehongerd en gaan bij het restaurant met de gele M eten, we hebben heel de vakantie super gezond en goed gegeten en nu als twee hongerige mensen kunnen we alles eten. Hierna zijn we weer wat aangesterkt en kunnen we weer verder, eigenlijk heb ik er geen zin meer in omdat ik super moe ben en eigenlijk alleen maar wil slapen. We lopen in de hoofdstraat van Boekarest en zien alleen maar barretjes, restaurants en oude gebouwen, het doet een beetje Frans aan. Rond een uurtje of twee gaan we richting vliegveld en dat is maar goed ook want op dit vliegveld gaat het erg langzaam alles uit de rugtas, schoenen, riem uit zo drastisch zie je maar zelden. Daarna nog zeker 20 minuten wachten bij de douane en dan kunnen we door, de vlucht naar Amsterdam verloopt verder prima en kan ik terug denken aan al het mooie en bijzondere wat we hebben meegemaakt de afgelopen tien dagen. Het was een geweldige reis met ontzettend mooie natuur, oudheden, lekker gezond eten aardige mensen ontmoet en bij locals geslapen en de meest geweldige roadtrips gehad.

Tbilsi sightseeing

Na een super slechte nacht slaap omdat onze guesthouse genoot s’nachts thuis kwam en heel aardig het licht liet branden precies in mijn gezicht werd ik erg brak wakker om 05:00 uur smorgens. We hadden afgesproken om er zo vroeg uit te gaan omdat we dan mooie foto’s kunnen maken van Tbilsi. Met een gaar hoofd en slaapgebrek gaan we om zes uur de hort op en het is al bijna helemaal licht buiten, we lopen als eerste naar het Maiden Square om een foto te maken van de eeuwenoude gekleurde huizen met veranda. Hierna gaan we richting Abonotubani waar de badhuizen zijn en wij prachtige foto’s kunnen maken omdat er nu gewoon niemand loopt alleen een stel zwerf honden. Hierna lopen we naar boven waar we de smalle straatjes met gekleurde huizen bekijken en ook hoe hoger we komen hoe mooier het uitzocht over de stad. Overal waar we kijken zijn bloemen, bloemen en nog eens bloemen en het zonnetje schijnt, mijn moeheid is helemaal weg. Hierna besluiten om wat te eten als ontbijtje we zijn immers al drie uur in touw. Hierna lopen we naar de Freedom Bridge en naar Rike park waar we de kabelbaan naar boven nemen, dit is super want we kunnen hiervoor onze Georgische OV chipkaart gebruiken om vervolgens voor nog geen €0,10 naar boven te gaan.Daar aangekomen gaan we eerst naar het Narikala fort gebouwd in het jaar 1089, via een smal bospad komen we daar aan. Het ligt het meest hooggelegen van Tbilsi en het fort torent zo boven de stad uit, hierna lopen we naar de botanische tuin waar we wel 4 gel entree moeten betalen omgerekend een euro. Dit is een van de mooiste parken die ik ooit gezien heb met mooie bloesems, watervallen, bamboebos, bruggen, bloemen, Japanse tuin, werkelijk prachtig. Dan gaan we nog ergens een drankje doen met een prachtig uitzicht over Tbilsi en als laatste doen we nog een rondje bij een oud Armeens kerkje aan de overkant van het water. Dan maar rustig richting het hotel weer want het is inmiddels alweer half 7, we hebben gewoon 12,5 uur door de stad gebanjerd. De hitte en het lopen en het niet slapen hebben ons erg gaar gemaakt, nu maar terug douchen, inpakken en s’nachts om 01:15 uur gaat onze wekker want we worden om 02:15 uur opgehaald door een taxi om naar het vliegveld te gaan. Onze vlucht gaat i.p.v. 05:45 om 04:45 en dat is erg vroeg, dus daar gaat wederom mijn nachtrust en ik heb weer maar 1 uurtje geslapen.

Rooms hotel, Juta en terug naar Tbilsi

Na een overheerlijk nachtje slapen in het prachtige Rooms Hotel word ik zoals elke dag enorm vroeg wakker. Ik loop naar de gordijnen en open ze en wat zie ik zonnestralen en de prachtige Kaukasus als uitzicht, de dag kan niet beter beginnen. We gaan eerst op verkenning voordat we gaan ontbijten, eerst naar het zwembad met ook wederom een prachtig Kaukasus uitzicht. Dan het terras wat wel 10 meter breed en honderden meters lang is en daarna gaan we ontbijten want daar hebben we ook enorme trek in. We zoeken een leuk plekje bij het raam en kijken wat er te eten valt, serieus zo’n uitgebreid ontbijtbuffet heb ik nog maar 1x eerder gezien in Kuala Lumpur. Er ligt verse honing, verse noten, muffins, allerlei gebakjes, een tafel vol met fruit, yoghurtjes, ham die net wordt gesneden,kazen, je kan een omelet laten maken door een kok, allerlei soorten brood, thee, koffie, verse jus je kan het zo gek niet bedenken of het is er. Na ons veel te vol gegeten te hebben en wat gerelaxed gaan we onze koffers pakken want om 11 uur worden we door onze prive gids/chauffeur opgehaald. We staan netjes op afgesproken tijd buiten en we zien wel een man lopen maar weten wij veel dat hij onze chauffeur is, ineens krijg ik een mobieltje tegen mijn oor geduwd het is het meisje van Envoy tours die zegt dat hij onze chauffeur is en ons naar Juta brengt om te gaan hiken. Dat is prima en hij heeft een BMW X5 die best off Road kan ;) De beste man kan helaas alleen geen Engels op een paar woorden na, dus na een half uurtje rijden door de schitterende bergen zegt hij: Finish’ en gebaart dat we niet verder kunnen. Best begrijpelijk want op wat er uit ziet als de gevaarlijkste wegen van de wereld staan we stil voor enorme keien en rotsblokken. Dit is inderdaad echt een No Go wat natuurlijk enorm balen is omdat we willen hiken. Wat nu en de man kan ons ook niets uitleggen, dus besluit hij langzaam aan overal te stoppen ( wat totaal niet erg is) en lopen we stukjes in de prachtige natuur van Kazbegi. Bij beekjes, schapen, oude dorpjes, gletsjers, besneeuwde bergen, kalfjes, kikkers, oude kerkjes en mooie bergwegen voelt dit niet echt als een straf. Ook hebben we strak blauwe lucht en is er geen andere toerist in velden of wegen te bekennen. Na wat rijden gebaar ik de man om het raam open te doen zodat ik kan filmen tijdens het rijden, helaas blijkt dit geen goede zet als het raam niet meer omhoog gaat. Hij probeert er alles aan te doen om het te maken, en wij vinden het erg sneu voor de man die zo trots is op zijn mooie auto. Nu hangt hij zijn jas voor het raam en Jacolien zit met een dikke jas achterin en ik ga voorin zitten zodat met -2 graden en gelukkig het zonnetje de rit naar Tbilisi wel uit te houden is. Na een paar uur rijden door de meest fantastische besneeuwde landschappen met steeds een Lada voorop komen we aan in Tblisi waar we ons gelijk bij het hotel/guesthouse worden afgezet. We geven de man wat fooi (wat niet gebruikelijk is in Georgie) omdat hij super attent was en hij er alles aan deed om ons naar ons zin te maken en heel bescheiden was, hij sprong bijna een gat in de lucht zo blij. Ons guesthouse is ook weer in het oude centrum en ik heb via wattssapp een code voor een kluisje gehad waarmee ik het open en er een bakje met ons sleutelnummer tevoorschijn komt. We hebben kamer nummer drie en er zijn nog twee kamers in ons appartement, met een gedeelde badkamer voor maar €17 met ontbijt. Het is er onwijs schoon en maar nog 1 kamer is bezet dus voor ons prima, is maar even om te slapen en we zijn toch de hele dag weg. Na onze koffers gedropt te hebben gaan we richting ‘Funicular’ waar we met een glazen treintje bijna 90 graden achteruit omhoog gaan met een uitzicht over Tblisi heen. Na een aantal minuten komen we aan in het Mtatsminda park, dit is een park op de hoogste berg in Tbilisi met een soort van avonturenpark voor kinderen en overal uitzicht plekken. Na alles bekeken te hebben gaan we een hapje eten bij het Funicular restaurant, het is wat duurder dan we gewend zijn maar prima eten. We besluiten na het eten naar beneden te lopen naar ons hotel want morgen willen we er vroeg uit om de stad op zijn vroegst te zien.

Ananuri, Gudauri, Kazbegi, Gergeti Trinity kerk& Rooms hotel

Na een gebroken nachtje slapen, moeten we afscheid nemen van ons primitief slaapplekje hetgeen wat ik absoluut niet betreur. Ons bed met veren in de rug en aan de overkant een kroeg met motorrijders die tot vroeg in de ochtend feestend bier drinken en daarna scheurend wegrijden zal ik zeker niet missen. Ook het ontbijt zal ik niet missen dat hadden na de eerste ochtend al besloten om die niet meer te nuttigen. Het ei wat we wilden eten was denk ik 3 minuten gekookt en zo zacht als een slush puppy. De toast was net een schoenzool, alleen de jam ging wel maar na deze eerste ochtend zijn we maar ontbijtje in het centrum gaan scoren voor een paar centen. De jongen van het hotel gevraagd of hij een taxi kon bellen en die stond netjes op tijd voor de deur voor maar 5 lari (dat is omgerekend €1,60 gedeelt door twee) konden we onze koffers eventjes droppen bij Envoy tours. Eerste even ontbijten bij onze vaste stek en daarna met de tour mee naar een super mooi uitzicht punt Zhinvali genaamd wat een enorm waterreservoir is. Hier maken we alleen een snelle stop en dan weer door naar het volgende en dat is een druk bezochte kerk ‘Ananuri’, vernoemd naar Ana en Nuri met wederom op een prachtige plek. We dwalen wat in de tuin en in het fort kun je naar boven klimmen met een beetje uitzicht want de muur is te hoog dus door de schietgaten kijken. Na Ananuri rijden we via de Georgia Militairy Highway richting Gudauri waar we onderweg de meest spectaculaire landschappen zien. Van besneeuwde bergtoppen, tot gletsjers, ravijnen, smalle wegen echt ontzettend mooi. We maken als eerste een stop bij een soort overhangend balkon waar we in de sneeuw en blauwe lucht echt een waanzinnig uitzicht hebben in een vallei. Het balkon zoals het wordt genoemd staat op een erg grootte hoogte en je hebt hier dan ook een spectaculair uitzicht waar je u tegen zegt. Het is enorm koud zo’n -2 graden en uitkijken want overal liggen grote stukken ijs waar ik al meerdere mensen zie uitglijden. Na ongeveer een drie kwartier lopen we naar beneden door de sneeuw naar de bus om te vertrekken naar de Tsminda Gergeti kerk bovenop een berg waar we heen gaan met een 4WD omdat met de gewone bus niet gaat. We stappen met z’n allen over in de 4WD’s en rijden de smalle kronkelende bergwegen omhoog, het is best een gevaarlijke smalle weg met vallende rotsblokken. Na ongeveer 20 minuten komen we aan bij de kerk, wat is die prachtig gelegen als hoogste van heel Georgie . Door de sneeuw hiken we er naar toe en de uitzichten zijn weer fenomenaal, kan niet anders zeggen wat een natuurpracht! Georgie heeft mij echt overtroffen in zoveel dingen al, onvergetelijk deze reis. Na vrijwillig en met plezier kou lijden gaan we na een half uur de berg weer af om bij een lokale familie ons buikje weer vol eten. Het grappig is dat ze in Georgie om elk dingen toasten met sterke drank, bijvoorbeeld om te toasten op elkaar of je man, vrouw of hoe de dag was. Ze verzinnen voor elk ding een toast om maar te kunnen drinken, nou ben ik niet echt een drinker en het sterke drankje wat het ook mag zijn krijg ik niet weg. Jeetje wat een bocht, maar uit beleefdheid proost ik mee en drink ik het maar op. Na dit gezellige etentje worden jacolien en ik afgezet bij een van de mooiste hotels waar ik ooit geweest ben het ‘Rooms Hotel’ om vervolgens morgen met een privetour weer opgehaald te worden. De rest van de groep gaat weer terug naar Tblisi en wij gaan eerst het hotel midden in Kazbegi oftewel Stepansminda verkennen met een super breed terras met uitzicht op de Kaukasus bergen en het Tsminda Gergeti kerkje waar we net waren. Onze kamer heeft ook uitzicht hierop en we kunnen er maar geen genoeg van krijgen, wat een mooie kamer en wat een luxe! S’avonds gaan we lekker wat eten met uitzicht op de Kaukasus, onvergetelijk! 

Mtskheta, het Gori van Stalin, Uplistsikhe en het Sulphur Bath Tbilisi

Woensdag 24 april 2019 de Jvari kerk in Mtskheta, het Gori van Stalin, Uplistsikhe en het Sulphur Bath Tbilisi

Vanmorgen weer lekker vroeg uit de veren want uitslapen zit er niet in deze reis, slapen kan altijd later nog ;) We ontbijten weer bij onze vaste stek onderaan Envoy Hostel, waar we dagelijks voor ongeveer €6 een gebakje, een verse jus d’orange, broodje, een bakje met vers fruit naar binnen werken om de dag goed te beginnen. Nu nog even naar boven lopen, wat niet mee valt want het is erg steil en ons busje staat al klaar. Er gaan ongeveer 6 mensen mee en onze gids Katy lekker klein groepje dus, we gaan als eerste naar voor mij het mooiste kerkje wat ik deze reis gezien heb het ‘Jvari’ kerkje in het plaatsje Mtskheta. De onuitspreekbare namen hier zijn vrij normaal en hun spreken het soepel uit maar voor ons niet te doen, na wat oefenen van de namen laten we het er toch bij zitten. De Jvari kerk staat op een berg in het plaatsje Mtskheta met een waanzinnig uitzicht over de gelijknamige rivier en een klein dorp. De Jvari kerk is gebouwd in het jaar 585-604 ongelofelijk oud en helemaal in tact, het wordt ook als de heiligste kerk van Georgie gezien. Na een klein uurtje het prachtige uitzicht met de kerk bewonderd te hebben vervolgen we onze weg naar de nog oudere grotwoningen uit de 6e eeuw voor Christus tot de 1e eeuw na Christus hebben hier mensen geleefd. Op het hoogtepunt leefde hier wel zo’n 200.000 mensen maar meeste grotwoningen werden bruut verwoest door de Mongolen in het jaar 1240. Wat er nu nog staat is nog maar de helft van wat er ooit was, de constructie kun je nog redelijk goed zien maar veel is door erosie ook aangestast. Zo onwerkelijk oud en indrukwekkend dat heb ik ook niet eerder gezien, alles wat we zien doet deze reis overtreffen. Na zowel bijna alles bekeken te hebben en de grotwoningen van Uplistsikhe lag ook weer hoog gelegen met mooie uitzichten. We lopen we in 22 graden en zon naar beneden en gaan naar een fort omheind met een stadsmuur. Hier staat ook weer een prachtig oude kerk in het midden van de omheining en ook weer weinig toeristen, wel zie je overal zwerf honden. Tot nu toe in alle drie de landen zie je zwerfhonden, ik heb er nog nooit zoveel gezien best schrijnend maar voor de bevolking normaal. De meeste honden zijn bang en erg schuw voor mensen en dat is begrijpelijk, ook heb ik een paar aangereden dode honden gezien langs de kant van de autoweg erg triest had het liever niet gezien. Maar na een rondje binnen de muren van het fort en de kerke zocht te hebben, met ook binnen weer eeuwenoude muurschilderingen lopen we nog via een lokale markt naar de auto. Dan rijden we ongeveer een kwartier naar een oud dorpje waar we bij de mensen thuis gaan eten, net als de dag ervoor in Armenië een tafel vol met gezond eten. Veel groente, kip, salades en vooral overal koriander in dus als je niet van koriander houdt heb je pech. Ik houd er gelukkig wel van en alles smaakt mij prima, na een klein uurtje gaan we naar de geboorteplaats van Joseph Stalin ‘Gori’. Stalin is hier geboren en daarom hebben ze van zijn piepkleine huis van 2 bij 2 en wat bezittingen zoals een luxe treincoupé in die tijd een museum gemaakt. De man wordt hier een als een soort van God geëerd met een standbeeld in de tuin en overal schilderijen in het musea, het is een van de grootste oorlogsmisdadigers die de wereld ooit gekend heeft en om hem nou te eren gaat voor mij best ver. Wat rond kijken binnen en naar een Look a like Russische kogelstootster die halfbakken Georgisch/Engels spreekt luisteren is wat lastig. Want na minuten proberen te luisteren wat ze zegt geef ik het op en ga mijn eigen weg maar door het museum. Het museum van Stalin is dan ook het enige wat we van Gori zien, wel verteld onze gids Katy dat er in augustus 2008 een oorlog woedde hier van 5 dagen en 700 mensen het leven lieten waaronder onze Nederlandse cameraman Stan Storiemans. Nu zie je alleen nog maar de kogelgaten in de huizen zitten verder is er van een oorlog al lang geen sprake meer. Na aankomst in Tbilisi gaan we eerst lekker eten wat overigens weer erg lekker en gezond eten is (salade met walnoten) en het restaurant is naast het Sulphur Bath. Dus zijn we in ieder geval in de buurt, want we hebben om 19:20 uur een privekamer gehuurd waar we zeker niet te laat voor willen komen. Dus we lopen in 1 minuut naar het badhuis en laten onze reservering zien (is echt nodig anders kun je het vergeten). Na wat uitleg mogen we onze kamer in met douches, omkleedruimte, toilet, een overheerlijk Sulphur Bath en een rustruimte alles in mozaikstijl. Hier komen we echt wel even bij van al het gejakker van de afgelopen 7 dagen ;) Hierna zijn we best moe en besluiten we naar het hotel te lopen en wat te relaxen en ons vast voorbereiden op morgen als we naar Kazbegi gaan.

Prachtig Armenie

Dinsdag Armenië dagtour:

Vandaag na een goede nachtrust moeten we eerst een ontbijtje bij een heel goed zaakje met lekkere broodjes en verse sapjes. Daarna door naar het Envoy hostel lopen en vanuit daar gaan we met onze gids Beka en 10 andere (allemaal jongeren) toeristen richting de grens met Armenië. Er waren ook een aantal Australiërs bij, een aantal uit Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Noorwegen en wij dan uit Nederland wat het een leuk clubje maakte. Wij zaten voorin de bus omdat ik snel wagenziek wordt en zodoende konden we alles goed filmen wat echt niet verkeerd was want de landschappen waren fenomenaal. Na een uur ongeveer kwamen we bij de grens van Georgie en daar moesten we eruit en lopend via de douane ons paspoort afstempelen om vervolgens Armenië in te lopen. Daar weer de bus in en je kon zien dat Armenië echt een heel arm land in, de infrastructuur is er eigenlijk niet. Enorme gaten in de weg met rotsblokken, geen verlichting, oude gare huizen en auto’s en heel veel zwerf afval op de wegen. Ook lopen er herders met schapen en karren met koeien en natuurlijk de witte lada’s (ook in Armenië). Na bijna 1,5 uur rijden op zoals het lijkt de gevaarlijkste wegen van de wereld komen we aan bij een oude en gesloten steenkolenmijn die we vanaf een uitzicht punt gaan bekijken. De sluiting van deze enorme mijn heeft ervoor gezorgd dat honderden voornamelijk mannen werkeloos zijn geworden en wat de situatie in de omliggende dorpen nog schrijnender maakt. Op een afstand is de grootte van het enorme gebouw goed zichtbaar en ook hoe vervallen het is. Hierna vervolgen we onze reis door een echt overweldigend gebied met bergen, ravijnen, groene glooiende heuvels, besneeuwde bergtoppen en vergezichten. WoW wat een ontzettend mooi onontdekt land, je ziet dan ook enkele toeristen maar die kun je op 1 hand tellen. We stoppen bij een meer dan 1100 jaar oude kerk genaamd Sanahin, gebouwd in het jaar 934 op een berg waarbij de kerk nog vrijwel helemaal in tact is, onze gids Beka verteld dat we op de graven die in de kerk op de grond liggen moeten lopen. Het lopen op een graf klinkt voor ons erg raar en lijkt in mijn ogen onrespectvol, maar hier moet het juist omdat je dan de slechte overledenen reinigt. Dus banjeren we met z’n allen over de graven heen waar meer dan 1100 jaar geleden mensen begraven zijn, niet te bevatten dat het zo oud is. De kerk heeft 3 kamers en door de lichtgaten in het dak kunnen we een beetje zien hoe bijzonder dit enorm oude bouwwerk is. Hierna gaan we weer naar een ander even oud kerkje genaamd Haghpat uit het jaar 966 die meerdere gedeeltes heeft. Deze kerk ligt nog mooier gelegen en wat bijzonder is, is bij de kerkhoven als zowel Azerbeidzjan als Armenië het gezicht van de overledenen in de grafsteen wordt gekerfd met de reden van het overlijden wordt op dezelfde grafsteen erbij gezet. Zo stond er een enorm familiegraf bij deze kerk Haghpat met een gezin van twee kinderen en de ouders die omkwamen bij een auto-ongeluk met een witte lada. Het gezin en de witte lada staan op dat graf erin gekerfd want dat is de reden van hun noodlottig ongeval. We hebben nog even de tijd om dit bijzonder eeuwenoude bouwwerk in ons op te nemen voordat we gaan eten bij een Armeense familie. We komen aan in een piepklein dorpje hoog in de bergen en schuiven aan tafel aan bij een Armeense familie. De tafel staat voor maar liefst 12 personen vol met lekker gezond eten zoals aardappeltjes, salades, kip, groente en heel veel met koriander (wat ik toevallig erg lekker vind) dus dat wordt smullen. We krijgen ook de befaamde knalgroene suiker drank (naam ben ik vergeten) voorgeschoteld die naar Fernandes smaakt en aan het eind van het heerlijke feestmaal een koffie of thee. Het is inmiddels al halverwege de middag en we gaan de berg naar beneden om alvast een stukje terug te rijden en doen nog een andere oude kerk aan. na het eten willen we weer gaan zitten voorin de bus als Jacolien een kopstoot geeft aan de binnenspiegel, die er helaas af valt. Echt balen voor de chauffeur en jaccie’s hoofd natuurlijk, maar ja gebeurt is gebeurt. De oude kerk is wederom prachtig gelegen op een berg met een stenen poort ervoor en een lange oprit leidend naar de eeuwenoude kerk, de sfeer is ook hier erg mysterieus. Na dit kerkje bezocht te hebben vervolgen we onze weg richting de grens met Georgie en na een douane stop met weer een stempel komen we halverwege de avond aan in Tbilisi. Waar we na een hapje eten bij het onwijs toffe hippe La Lolita (een open roodgekleurd restaurant met een laidback sfeer, waar je half buiten zit met verdomd goed en goedkoop eten) ons weg met de metro en te voet vervolgen naar ons hotel. Inmiddels is het alweer laat, tijd gaat enorm snel.