Zaterdag 4 januari 2014:
Na een treinreis van zo\'n 13,5 uur van Hanoi naar Hue, zijn we eindelijk aangekomen in Hue. De treinreis waarbij wij een coupe van vier personen hadden afgehuurd, was dit keer schoner dan twee jaren geleden. Maar slapen gaat erg lastig, aangezien de trein nogal heen en weer gaat. Maar het is te doen en zodra het licht wordt is het uitzicht prachtig. Langs bergen, rijstvelden en mensen die op het land werken met een os en andere hulpmiddelen.
Van kerkhoven, tot oude bruggen en oude dorpjes. Waanzinnig Leuk om te zien. Aangekomen in Hue hebben we globaal de stad bekeken en een boottocht gemaakt van een uur over de parfumrivier voor zo\'n $3 Per persoon. Deze rivier wordt zo genoemd, omdat in de lente bloemen van de bomen naast de rivier in het water vallen en deze geuren erg sterk.

Zondag 5 januari 2014:
Na zo\'n 10 uur geslapen te hebben (na een week slecht of weinig slapen) zijn we naar de overkant van het water gegaan via de brug. Daar de verboden stad bekeken en andere musea met tanks en helikopters uit de Vietnamoorlog. De verboden stad was erg mooi en gedeeltelijk gerestaureerd, oude paleizen en gebouwen wat ooit voor de koninklijke familie was. Maar verboden voor de buitenstaanders.
Nu waren er binnen de gebouwen wat kledingstukken en schilderijen neergezet.
Ook had je de paleistuinen, waar overal bonzaibomen in stonden in allerlei potten. Verder hebben we voor de verboden stad een cola gedronken en de man en vrouw van de winkel hebben gelijk i.p.v. Vietnamese house maar George Michael opgezet. Ook ging het volume vol aan, echt lache!
Ook werd er gelijk wc papier gehaald om zo onze cola blikjes schoon te maken en een schoteltje neergezet om het wc papier op te zetten. Wat mensen hier al niet doen voor € 0,60.
Verder werden we continue aangesproken door riksja chauffeurs om een rondje mee te fietsen langs de verboden stad. Hierna zijn we terug gelopen en hebben we een privé chauffeur geregeld voor de DMZ tour en de reis naar Hoi An.

Maandag 6 januari 2014:
Vroeg opgestaan en we werden opgehaald door onze chauffeur die uiteraard te laat was (is normaal hier). Een reis van zo\'n 100 km, waar men hier soms niet harder dan 40km per uur rijdt.
Het is hier zo super gevaarlijk op de weg, en iedereen doet ook maar wat.
Iedereen duwt elkaar bijna de weg af, spookrijden is hier geen uitzondering.
Koeien op de weg, met een kar vol met spullen of volgeladen brommers zie je overal. Iedereen toetert zich vooruit, en dan maar hopen dat ze het horen en opzij gaan.
Vandaag echt heel heftig, een hond wild oversteken en onze chauffeur reed echt netjes en wilden stoppen het arme beestje werd zo geschept door een levensgrote vrachtwagen die zeker 90 km per uur reed.
BAM hond onder het wiel en ik Zag de arme hond zo ronddraaien onder de vrachtwagen, pffff.
Was er ff stil van, maar dat gebeurt hier dus dagelijks, want het gebeurde later bijna weer met een hond en een vrouw op een brommer. Niet normaal, maar hier schijnbaar wel. Maar ja wat wil je met 40.000 dodelijke verkeersdoden per jaar in heel Vietnam. Maar goed onderweg gestopt bij een kerk, waarbij honderden dodelijke slachtoffers zijn gevallen in de Vietnamoorlog. Er was ook niet veel meer van de kerk over als wat muren en overal zag je kogelgaten zitten.
Daarna zijn we naar een Vietnamoorlog slachtoffer monument geweest bij een kerkhof, en de snelweg waar honderdduizenden slachtoffers zijn gevallen in de jaren 1971 tot en met 1973.
Daarna zijn we naar naar de vietcong tunnels gegaan bij Vinh loc of zoiets, waarbij wij ingang 3 ingingen. Deze tunnels waren zo uitgebreid dat er zes jaar lang meer dan 600 mensen leefden.
Echt onvoorstelbaar, hoe krap, warm en vochtig. Ze hadden er een kraamkamer, een schuilkelder die wel 23 meter onder de grond zat onder de rest van de gangen en kamers.
Ook waren er voor gezinnen inhammen die men slaapkamers noemden, maar je kon er je kont niet keren. Twee uitgangen kwamen op de zee uit, waarvan het uitzicht mooi was.
Na deze tunnels weer terug richting Hue gegaan.