Dinsdag Armenië dagtour:

Vandaag na een goede nachtrust moeten we eerst een ontbijtje bij een heel goed zaakje met lekkere broodjes en verse sapjes. Daarna door naar het Envoy hostel lopen en vanuit daar gaan we met onze gids Beka en 10 andere (allemaal jongeren) toeristen richting de grens met Armenië. Er waren ook een aantal Australiërs bij, een aantal uit Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Noorwegen en wij dan uit Nederland wat het een leuk clubje maakte. Wij zaten voorin de bus omdat ik snel wagenziek wordt en zodoende konden we alles goed filmen wat echt niet verkeerd was want de landschappen waren fenomenaal. Na een uur ongeveer kwamen we bij de grens van Georgie en daar moesten we eruit en lopend via de douane ons paspoort afstempelen om vervolgens Armenië in te lopen. Daar weer de bus in en je kon zien dat Armenië echt een heel arm land in, de infrastructuur is er eigenlijk niet. Enorme gaten in de weg met rotsblokken, geen verlichting, oude gare huizen en auto’s en heel veel zwerf afval op de wegen. Ook lopen er herders met schapen en karren met koeien en natuurlijk de witte lada’s (ook in Armenië). Na bijna 1,5 uur rijden op zoals het lijkt de gevaarlijkste wegen van de wereld komen we aan bij een oude en gesloten steenkolenmijn die we vanaf een uitzicht punt gaan bekijken. De sluiting van deze enorme mijn heeft ervoor gezorgd dat honderden voornamelijk mannen werkeloos zijn geworden en wat de situatie in de omliggende dorpen nog schrijnender maakt. Op een afstand is de grootte van het enorme gebouw goed zichtbaar en ook hoe vervallen het is. Hierna vervolgen we onze reis door een echt overweldigend gebied met bergen, ravijnen, groene glooiende heuvels, besneeuwde bergtoppen en vergezichten. WoW wat een ontzettend mooi onontdekt land, je ziet dan ook enkele toeristen maar die kun je op 1 hand tellen. We stoppen bij een meer dan 1100 jaar oude kerk genaamd Sanahin, gebouwd in het jaar 934 op een berg waarbij de kerk nog vrijwel helemaal in tact is, onze gids Beka verteld dat we op de graven die in de kerk op de grond liggen moeten lopen. Het lopen op een graf klinkt voor ons erg raar en lijkt in mijn ogen onrespectvol, maar hier moet het juist omdat je dan de slechte overledenen reinigt. Dus banjeren we met z’n allen over de graven heen waar meer dan 1100 jaar geleden mensen begraven zijn, niet te bevatten dat het zo oud is. De kerk heeft 3 kamers en door de lichtgaten in het dak kunnen we een beetje zien hoe bijzonder dit enorm oude bouwwerk is. Hierna gaan we weer naar een ander even oud kerkje genaamd Haghpat uit het jaar 966 die meerdere gedeeltes heeft. Deze kerk ligt nog mooier gelegen en wat bijzonder is, is bij de kerkhoven als zowel Azerbeidzjan als Armenië het gezicht van de overledenen in de grafsteen wordt gekerfd met de reden van het overlijden wordt op dezelfde grafsteen erbij gezet. Zo stond er een enorm familiegraf bij deze kerk Haghpat met een gezin van twee kinderen en de ouders die omkwamen bij een auto-ongeluk met een witte lada. Het gezin en de witte lada staan op dat graf erin gekerfd want dat is de reden van hun noodlottig ongeval. We hebben nog even de tijd om dit bijzonder eeuwenoude bouwwerk in ons op te nemen voordat we gaan eten bij een Armeense familie. We komen aan in een piepklein dorpje hoog in de bergen en schuiven aan tafel aan bij een Armeense familie. De tafel staat voor maar liefst 12 personen vol met lekker gezond eten zoals aardappeltjes, salades, kip, groente en heel veel met koriander (wat ik toevallig erg lekker vind) dus dat wordt smullen. We krijgen ook de befaamde knalgroene suiker drank (naam ben ik vergeten) voorgeschoteld die naar Fernandes smaakt en aan het eind van het heerlijke feestmaal een koffie of thee. Het is inmiddels al halverwege de middag en we gaan de berg naar beneden om alvast een stukje terug te rijden en doen nog een andere oude kerk aan. na het eten willen we weer gaan zitten voorin de bus als Jacolien een kopstoot geeft aan de binnenspiegel, die er helaas af valt. Echt balen voor de chauffeur en jaccie’s hoofd natuurlijk, maar ja gebeurt is gebeurt. De oude kerk is wederom prachtig gelegen op een berg met een stenen poort ervoor en een lange oprit leidend naar de eeuwenoude kerk, de sfeer is ook hier erg mysterieus. Na dit kerkje bezocht te hebben vervolgen we onze weg richting de grens met Georgie en na een douane stop met weer een stempel komen we halverwege de avond aan in Tbilisi. Waar we na een hapje eten bij het onwijs toffe hippe La Lolita (een open roodgekleurd restaurant met een laidback sfeer, waar je half buiten zit met verdomd goed en goedkoop eten) ons weg met de metro en te voet vervolgen naar ons hotel. Inmiddels is het alweer laat, tijd gaat enorm snel.