Auschwitz 1 en Auschwitz 11 Birkenau en Wielickza zoutmijn.
20 mrt. 2015
🇵🇱
vanuit Polen
20-3-2015 Auschwitz en de Wielikza zoutmijn.
Vanmorgenom 09:00 uuropgehaald door onze chauffeur Philip van onze tour die we gingen maken naar Auschwitz en naar Birkenau 1 en 11 en daarna door naar de grootste zoutmijn ter wereld die ook op de
werelderfgoedlijst staat.
De rit erheen was ongeveer een uur, maar eerst moesten we andere mensen ophalen voor de tour. Een ouder Engels paar zat al in de bus, daarna een jongen uit Singapore opgehaald die voor 12 dagen in
Europa was en daarna weer een ouder Engels paar opgehaald.
Onderweg kregen we een film te zien van zo'n 40 minuten over Auschwitz en Birkenau, dat was al heftig en onvoorstelbaar.
Bij Auschwitz aangekomen werden wij toegevoegd aan een groep met andere mensen, kregen we een koptelefoon en een Poolse vrouw was onze gids.
Eerst zo'n 2,5 uur door Auschwitz heen gelopen, waar je de blokken zag waar de gevangen in moesten slapen. Het werd steeds erger, bijvoorbeeld blokken met veel foto's en blokken die nog helemaal
hetzelfde waren als toen. Je kon gewoon de heftigheid en het verdriet voelen op de plek, zo super heftig!
Vooral blok 11, ook wel het death blok genoemd was erg heftig.
Hier werden gevangen verdeeld in 28 cellen opgesloten tot uithongering of moesten ze na een werkdag van 11 uur weer terug in hun cel van 1 bij 1 meter in het donker staan. Meestal hielden ze dit
maar twee weken vol en stierven. Ook kon je zien waar ze lagen te slapen op een dun dekentje en waar ze zich moesten wassen en daar ook soms geëxecuteerd werden.
Buiten celblok 11 werden gevangen tegen muur gezet en doodgeschoten, waarvan in oktober 1942 op 1 dag 202 gevangen werden geëxecuteerd, onvoorstelbaar.
Ook zag je in 1 blok honderdduizenden schoenen, brillen, vele koffers en tonnen haar, als je dit ziet dan gaat het je pet te boven. In een ander blok zag je van voor naar achteren alleen maar
foto's van gevangen die binnen waren gebracht en de datum waarop ze waren gedood, ik werd er erg stil van.
Daarna zijn we langs de blokken richting gaskamer 1 gegaan, ook zijn we erin gegaan.
Heel heftig, mensen gingen rechts erin en links daarvan werden de lijken door andere joden in een verbrandingsoven gestopt en het as werd gebruikt om gewassen te verbouwen.
Dit vertelde onze gids en het is gewoon onvoorstelbaar. Ook was naast gaskamer 1 het SS ziekenhuis en zij konden er gewoon naar kijken, hoe ziek is dat.
Daarna met onze chauffeur naar Birkenau 1en 11 gereden, waar je door de poort naar binnen ging waar de trein met joden en andere ten dode opgeschreven mensen binnenkwamen.
Hier voelde ik nog meer ongeloof en werd het nog echter. De treinen kwamen hier binnen en werden geselecteerd door de SS of ze wel of niet konden werken. de ouderen, kinderen, zwangere vrouwen en
invaliden werden gelijk naar de gaskamers gestuurd.
Gaskamer 2 en 3 waren hier, maar die lagen helemaal in puin. Verder was er een groot gedenkteken in alle talen en je kon de barakken zien waar de gevangen in lagen, bakstenen en de houten barakken
waar je ook in kon.
In de barakken waren de zogenaamde bedden er twee van houten balken en op de grond lagen de mensen op de betonnen vloer met een beetje stro in de enorme kou, bovenop lag je in de tocht en als het
regende lekte het dak.
Zomers kan het in Polen wel zo'n 35 graden worden en met piepkleine raampjes die niet op konden was het ook eigenlijk niet te doen.
De sanitaire voorzieningen waren al niet veel beter, dit waren tientallen gaten naast elkaar waar men op zat. De meeste mensen hadden hun leven gelaten in een van de gaskamers maar daarnaast waren
er ook velen gestorven aan tyfus, difterie of andere enge ziektes of gewoon door uithongering. Het enige wat men na een 11-uur durende werkdag te eten kreeg was s'morgens bruin water (wat men
koffie noemde), s'middags een heel smerig soepje met wat aardappel of wat er voor handen was en s'avonds een klein stukje brood met wat marmelade of iets van kaas. Dit was natuurlijk veel te weinig
eten om in deze erbarmelijke omstandigheden te functioneren, waardoor ook heel veel mensen zich lieten doodschieten door de SS of zichzelf elektrocuteerden aan de omheining omdat het echt niet meer
ging. Echt een hele heftige dag die ik niet snel zal vergeten en vol ongeloof maar toch voor mezelf dit moest zien.
Wielickza zoutmijn
Na een tour van zo'n 5 uur gingen we op weg naar de Wielikza zoutmijn, even ons hoofd leeg maken na Auschwitz. Na een uurtje rijden kwamen we daar aan en gingen we weer met een grotere groep de
zoutmijn in, deze tour duurde ook nog zo'n 2,5 uur.
Heel veel lopen zo'n 135 meter naar beneden en allerlei prachtige beelden van zout gemaakt. Vooral de kerk was echt prachtig , met grote kroonluchters en beelden en een altaar van zout gemaakt.
Verder heel veel lopen en vooral veel trappen, maar zeker de moeite waard! Er waren ook nog enige zouten watertjes waar men tot de jaren 90 de toeristen vervoerden met een bootje, maar omdat er nu
zo'n 1.000.000 toeristen per jaar naar Krakau en omgeving komen is dat niet rendabel meer.
Na 2,5 uur lopen in de zoutmijn en 5 uur lopen door Auschwitz en Birkenau werden we best gaar, dus toen maar verzameld en met een piepkleine lift waar we met 9 personen in moesten 135 meter terug
omhoog. Dit was echt niet te doen, het paste eigenlijk niet maar na veel passen en meten gingen we in een donkere gang omhoog. En gelukkig gingen de duren open en konden we eruit.
Weer een ervaring rijker en wat een dag, s'avonds allebei helemaal uitgeblust en op tijd gaan slapen.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!